biz dört kiz sürekli beraber takılırdık. x y ve z kişileri diyeceğim onalara.
x kişisi ile ilkokuldan arkadaşız ve sekiz sene boyunca birbirimize küsmüştük. onunca sınıfa kadar da konuşmamıştık. sonra onunla aynı sınıfa denk geldik y ve z kişileri ile de denk geldik. x kişisi ile bazi sorunlari hallettik (!) ya da ben hallettigimizi saniyorum. her neyse her şey çok güzel birbirimize itiraflar işte zamanında küçükmüşüz, önceki aklım olsaydı sekiz sene kusmezdikler falan filan. bu x kişisi ile y kişisi kaynasmayi başladılar ve z kişisini dışlamaya ondan uzak durmaya başladılar. ben onların bu davranışlarına anlam veremedim ve z kişisi ile yakın olmaya devam ettim ama digerleriyle de mesafeyi ayni tuttum derken bir sene bitti. yaz kursumuz başladı her şey normal. kursu yarıladık x ve y kişisi bana soğuk davranmaya başladılar gittikleri yerlere beni cagirmadilar, benden sırlarımı aldilar ve onlar bana hiçbir seylerini anlatmadılar bu yüzden ben de ilişkimi bir anda kestim. ben de hiçbir şekilde tevazu vermedim tek başıma takılmaya başladım. ablam "sen onalara nedenini sormadikca onlar senin ilişkiyi bir anda kestiklerini söyleyecekler ve seni suçlayacaklar." dedi. vallahi de öyle oldu. neymiş ilk soğuk davranan benmişim. nasıl üzüldüm anlatamam. son senem nasıl olsa sınıfta tek başıma takilacagim üniversite sınavı var zaten onla oyalanirim. sırf bu yüzden annem beni psikoloğa götürmeye uğraşıyor ve ben istemiyorum.
biliyorum bu entryi 10 dk sonra sileceğim. birazcık daha içimde biriktirirsem patlayacağım.