33. ayeti'nin son kısmı tüylerimi ürpertiyor.
müthiş bir ölçü bir denge ayeti.
---
spoiler ---
... sakın o çok aldatıcı şeytan sizi allah'ın affına güvendirerek aldatmasın.
---
spoiler ---
bazen utanıyorum dua etmekten.
bir hatayı defalarca yaptıktan sonra hangi yüzle isteyeceksin diyorum.
ama bir yandan da biliyorum bunun şeytanın sağdan yaklaşması olduğunu.
biliyorum allah'ın rahmetinin çok geniş olduğunu.
i̇şte tam bu esnada bu ayet geliyor aklıma.
hala kendimde düzeltmek istediğim bir sürü şey var.
ve hala yerimde sayıyorum.
acaba günahta ısrarımın sebebi allah'ın rahmetine güveniyor olmam mı?
ve allah yarattığı kulu ne de iyi tanıyor.
hem ümitsizlik şeytandandır daima rahmetime sığının diyor ama insanoğlunun bunu da kullanacağını bildiğinden hem de sakın o şeytan sizi rahmetime güvendirerek aldatmasın diye dengeyi gösteriyor.
teşbihte hata olmaz.
önce şefkatle kucak açıyor sonra hafifçe kulağını çekerek ama sakın ha diyerek tembihliyor, tamamen gevşemene de müsade etmiyor.
ne ümitsiz olacaksın ona karşı, ne de rahmetini
günahına kalkan yapacaksın.
i̇şte günah ve tövbe arasındaki denge,
gözetmen gereken ölçü bu.