sevgilinin annesi

sevgilim kasım ayında bir kaza geçirdi. bacağından ameliyat oldu. saat başı bacağına 15 dakika boyunca buz tutmak, yaptığı idrarın ölçülmesi, içtiği suyun, meyve suyunun, yediği yemeğin ölçülmesi, vücudunun sabunlu su ile yıkanması, büyük abdestinin ölçülmesi gerekiyordu. bu süreçte hep yanında oldum. bazen utanıyordu benden bir şey istemeye, haline değil de ona üzüldüğüm için üzülüyordu. bir arkadaşı babasıyla konuşurken ağzından kaçırdı, böylece üzülüp onun için onca yol çekmesini istemediği ailesi her şeyi öğrenmiş oldu. babası yola çıktı aynı gün, annesi diğer çocukları küçük olduğu için onları evde tek bırakıp gelemedi. ailesi bilmiyordu beni. ben de çok utangaç bir insan olduğum için babası gelir gelmez çıktım hastaneden. bir arkadaşını da babası anlamasın diye refakatçi olarak çağırdım. sonra dayanamadım aynı günün akşamı bir arkadaşıymış gibi ziyarete gittim. farkında olmadan çok konuşmuşum (heyecanlanınca çok konuşurum), sonradan sevgilimle arkadaşım söyledi. babası o gün birbirimize olan bakışlarımızdan anlamış her şeyi. eşine de anlatmış. sonra sevgilime sormuş annesi, o da anlatmış her şeyi. o baktı bana, bütün hafta boyunca doğru düzgün uyumadı, yemek yedirdi, tuvaletimi yaptırdı diye anlatmış her şeyi. sonra annesi beni aradı, hüngür hüngür ağlıyordu, dedi ki: "kizım sana ölene kadar minnettar olacağım." ne diyeceğimi bilemedim, dondum kaldım. bu yüzden midir bilmem ama çok seviyor beni, sevgilim de her zaman kızmama rağmen "iyi ki oldu bu kaza, senin nasıl biri olduğunu onlar da gördü bu sayede." der durur.