beraber dinlediğimiz ilk şarkıydı.ofisin terasında hava kararmaktaydı,gün batımı turuncusu yerini yavaştan koyu gece siyahına bırakıyordu.üşümüştüm,üşüdüğümü çok iyi hatırlıyorum."üşüdüm" dedi montumu verdim.ince bir kazakla kalıvermiştim.gel dedi oturalım yan yana ısınırız.oturduk kafamı yasladım ilk defa omzuna.parfümünün kokusunu ilk kez bu kadar net ilk kez buram buram içime çekiyordum.içimden diyordum ki cennet diye bir şey varsa kesinlikle böyle kokuyordur.o anın büyüsüne kapılıp şarkıyı unutuvermiştim.oysa şarkıya kulak versem şarkı yaşayacaklarımızı anlatıyormuş meğer.gerçekten sevip de söyleyemediği şarkılar varmış.bir adam varmış mesela düşünde tam dokunacakken uyandırmışlar onu da.yanına koyamamışlar o adamı koparıp.benmişim o adam.