öyle böyle yaşamaya bi şeye tutunmaya çalışıyosunuzda olmuyor ya hiç bişey onun acısını almıyor içinizden. kapanmayan yarayla yaşamaya başlıyosunuz. herşey normalmiş gibi davranıp gece kendi kendinizi ağlayarak buluyosunuz normalde adı fazla kullanılan bi ad olmasada her yerde ufacık çocuk adı olarak çıkıyo karşınıza boğazınız düğümleniyor. söylediği laflar aklınıza geliyor her baba diye seslenene özlem dolu bakıyosunuz kısacası nefes alıyor yaşıyorsunuz ama buna yaşamak denirse