hiç olmamışız gibi

istersen hiç başlamasın; bu hikaye eksik kalsın.. onca yaraların ardından, yeni bir aşk yaratamazsın... yeni bir aşk yaratamazsın..." o kadar çok kırıldım ki... sana belki, belki kendime.. ve o kadar büyüttüm ki seni içimde; eğer olmazsak biz; birbirimize sarılamazsak, hayatı paylaşamazsak ve üzülürsek, her şey daha kötü olacak... olmayız biz.. olamayız. belki de hiç olmamışız... örselenmis bir cocukluk.. işte benim bütün hikayem.... kaç sevda geçse de yüreğimden; bu yıkıntıları onaramazsın... beslenme çantasindakileri sokak kopeklerine verip aç kalan bir çocuk var yüreğimde.. maskelerim ben değil; ben maskelerim değilim.. anlatsam, anlar mısın; yüzünü güldürebilir misin o çocuğun bilmem.. bilemem... bilemeyiz, belki de hiç... istersen hiç başlamasın; geç kalmışız birbirimize... yanlış kapılarla geçmiş bunca yıl; dönemeyiz artık ilk gençliğimize; istersen hiç başlamasın; istersen hiç başlamasın.... söz verelim kendimize...... yüzümdeki çizgilerle eş yüreğimdekiler.... ellerim gitti; yüzüm gitti.. maskeler ardında yaşarken; bomboşken herşey, bulduğum bir deger... sen... bu sevgiyi tüketmekten korkuyorum, seni kaybetmekten.. şimdi zaten yoksun, ama içimdesin.. ama hayatıma girer ve sonra gidersen... işte o zaman... bu riske girecek kadar cesur değilim ben artık.. dertsiz tasasız koşup, hayatı yakalayabildiğim yerinden yakalayıp kuyruğunda asılı gidemem.. düşerim. ne olur; sen de... bunu yapmayalım kendimize, birbirimize.. olmamışız farzedelim.. olmamışız..