asosyal itiraf

bugün başıma gelen bir şeyden bahsedeceğim. bir tane ilk aşkım (ilk aşkım dediysem baya ilk, ilkokul birinci sınıf filan) vardı. biz ikinci sınıftayken okuldan ayrıldı. sonra, facebook'un icadından beri bir şekilde takip ediyordum kendisini, içimde ona karşı durduramadığım bir sevgi ve hayranlık vardı, gerçi hâlâ var. heleki son zamanlarda bütün sosyal medya hesaplarından sıkça stalk'luyordum. kendisi her anlamda benden fersah fersah iyi durumda. bugün de arkadaşlarımla buluşmak için kadıköy'e gidiyordum, aklıma düştü birden keşke karşılaşsak bir şekilde dedim. sonra kafamda birtakım karşılaşma senaryoları kurmaya başladım. acaba nerede karşılaşsak, görse beni tanır mı, konuşur muyuz gibi hayaller. sonra indim kadıköy'de, arkadaşlarımla buluştum, vapura bindik, beşiktaş'a geçtik. yolda yürüyoruz ve ta taaa! karşıdan yürüyor. o an beynime giden sıcaklık mı dersin ellerimin terlemesi mi dersin, neler neler. o kadar şaşırdım ki sadece 45 dakika önce aklımdan geçmişti ve görmeyeli yıllar olmuştu. simsiyah gözlükleri ve minnoş görüntüsü beni benden aldı. yanyana geçtik. beni tanıdı mı tanımadı mı hatta gördü mü bilmiyorum, ama yanımdan geçerken kalbimi de götürdü. belki gördü de aklında bir şüphe kaldıysa, bir ihtimal burayı da okuyorsa diye yazdım. hepinizi seviyorum. edit: arkadaşlar hepinize çok teşekkür ederim, bu entry'i hem best of'a hem instagram'a taşımışsınız. eğer güzel bir gelişme olursa ilk buradan duyuracağım. var olun.