benim için büyük bir adamlık örneğidir bu şiir. hem de öyle böyle değil.
aslında aramızda kalsın ara ara tam aksine ustalıkla gizlenmiş korkaklık örneği olduğunu da düşünüyorum aşka olan korku da olabilir bu ama genelde görmezlikten geliyorum o ihtimali.
bu şiir koca bir fedakarlık örneği.
nur içinde yatsın koca çınar attilla ilhan...
ölümüm birden olacak git başımdan diyecek kadar...
kötülüğünü de karanlığını da ve hatta çirkinliğini de gizlemeyecek kadar...
benim için kirletme aydınlığını diyebilecek kadar...
i̇şte tam da o kadar mertçe bir yakarış var bu dizelerde.
bu yakarış bazen aşktan dahi yüce gelir bazen bana.
bu incelik tüm soyut kavramların üzerinde gelir bana.
aklıma butimar kuşunun hikayesini getiriyor bu şiir.
hani şu suya olan sevgisinden ötürü suyu içmeye kıyamayıp yanında ölen efsanevi kuş?
i̇şte böyle bir şey getiriyor aklıma.
bu şiirin bende bıraktıklarını anlatmaya kalksam becerebileceğimi asla sanmıyorum.
dünyaya fazla bu şiir.
bana ne eksik ne de tam bu şiir.
hangi dizesini ele almak gerek bilmiyorum.
neresini neresinden ayırıp anlatmak gerek bilemiyorum.
ama "umutsuzluğumu olsun anlasana!" diyerek çaresizce "hem kötüyüm, karanlığım, biraz çirkinim." demek benim canımı acıtıyor.
"sakın başka bir şey getirme aklına" diyerek son derece çocuksu bir telaşın içerisinde gizlenmiş delice tutkuyu bir başka şairin de resmedebileceğini zannetmiyorum.
hiçbir zaman o son dizesini seslendiremediğim o yüce şiir...
***
aysel git başımdan ben sana göre değilim,
ölümüm birden olacak seziyorum,
hem kötüyüm, karanlığım biraz, çirkinim.