ölmek istemek

fazla sağlıklı veya sağlıksız olmaktan kaynaklı bir yanılsama. acıya dair çok şey bildiğini sanan asalakların kendilerini kandırma yöntemidir bu. askerdeyken nöbet tuttuğum geceler intihar eden tüm insanlar geçerdi karşımdan. g-3'ümün emniyetini açıp da çenemin altına yerleştirdiğim gecelerde. kendimi öldürmemek için kendime yalvardığım karanlık, soğuk ve yalnız gecelerde. "ah ulan!!" derdim, "keşke her biri geçse şu hat yolundan. ikazlarıma uymayıp da bana ateş etseler, ben de üzerimdeki 7,62 mm'lik yüz kurşunu doldursam ağızlarına. ve gerçek acının ne olduğunu göstersem." olmazdı ama. soğuk yüzünden ellerime geçirdiğim 2 çift eldiven sigaramı bile tutmazdı. g-3'ün demiri yapışırdı kamuflajıma. ve yağmur yağardı. yanaklarım çürürdü. ben ise, varlıklarından iğrendiğim insanlar zarar görmesin diye bir sınır karakolunun en ücra nöbet sektöründe nöbet tutardım. önümde yüzlerce gün vardı. bitmesi ve gitmesi imkansız anlar. sanki orada dünyaya getirilip orada büyümüş ve orada unutulmuştum. sivildeki can yanmalarım, acılarım, intihar düşüncelerim... hepsi ama hepsi ilgi çekmek için çabalayan bir gerizekalının sitemiymiş gibi gelirdi. iyice iğrenirdim kendimden. dört saatte içtiğim 1 paket sigara midemi bulandırır, kusardım. botlarımda kusmuklar olurdu. içimde karanlık. yüzümde soğuk. hep kalbim ağrırdı. ağlamak istediğim zamanlar, yasak olmasına karşın, termal kulenin üstüne çıkıp ağlardım. hem de ne ağlamak. yanaklarımda donardı gözyaşlarım. canım acırdı. o anlarda ölmeyi ister miydim? asla. şahidim tanrı. sadece yaşamadığım ve yaşayamadığım hayatımdan utanırdım. tutkusuzluğumdan. tutsuzluğumdan. hepsi ama hepsi boş gelirdi. seve seve olmasa da sike sike geçecekti zaman. ve geçti. şimdi istanbul'un en güzel yerlerinden birisinde sol elimin parmakları arasındaki sigaramın külü klavyeme düşmesin diye çabalayarak bunları yazarken ölmeyi isteyen sağlıklı insanlara küfrediyorum kendimce; "cinsiyetiniz ne olursa olsun, hepinizin amına koyayım." kül de klavyeme düştü. sizi sizden daha ciddiye aldığım için bana üç harf ve bir hayat borçlusunuz.