açıkcası dün ülkenin kurucu liderinin pankartlarının tehlikeli sayılıp milli bir marşını söyleyenlere, ülkenin ayrılıkçı bir terör örgütünün yandaşı olduklarına dair tezahürat yapanları gördüğümden beri başka ülkede yaşayabilirim diyorum.
siz kurun o zaman diyesim geliyor aslında. onu da bir haftadır diyorlar. vallahi farklılıların deliliğe dönüştüğü bir tımarhaneye döndü bu ülke. bir olunmalı falan dedikçe millet daha birbirimizi nasıl yere indiririz derdinde. yarına dair de en ufak bir ümit beslemiyorum. siyasi ve ekonomik anlamda olunabilecek en iyi yere gelsek bile bi evde huzur yoksa ay sonunu rahat getirmenin önemi var mıdır?
inancım kalmamıştı zaten de bu kadar net bitişinin farkına şimdi vardım. ölür ölür dururuz başka da bi şey yapmayız daha bu ülkede.