onbinküsuruncukez

alper gencer şiiri. bu şiiri paylaşıp gideceğim. :) lakin çok uzun olduğu için bir kısmını paylaşmak yeter diye düşünüyorum onbinküsuruncukez.. "..... ..... derdi olan ceketini çıkarmaya vakit bulamaz sanki öpüşlerin hayali uykuların ninnisidir bu kadar dağ bu kadar çıkılmak için sevda evlerini yamaçlara kuranların rahatlığı rahatsız edicidir ömrümü seninle bir otelde aidiyet kusarak havluların ve yalnızca kapıların altından esen rüzgarların şahitliğinde ömür seni seviyorum demek kadar geçicidir topu topu bir gün çatallanıp çatlayarak susacak bir ses anlıyorsun onbinküsuruncukez. ne olacak kime ne bir yerimizden yakalanmışız işte anlamak en yapışkan yükü bu hayatımızın yangında ilk yakılacak! zihnin hayaletler doğuran arsız gebesi sırat'ta ilk atılacak! beni anlamanı öldür seni anlamamı bağışla gözlerimiz ne kadar güzel ne kadar nefes nefes herkeslere bakma herkesler havamıza astım uzan tut kendine kalbinin tozlarını alacak bu bez kalıyorsun onbinküsuruncukez. bir şu yalnızlığın bastırdığı kanlı geçiştirmeler… büyük sofranın içinde ne diye küçük sofralar açıyorsun? çiçekleri öldürülmüş sanıyorsun onlar zaten ölüler çiçekleri canlanmış buluyorsun ki vallahi canlılar ara vermeden solan renklerin arasında benim giderek daha da kırmızı olan bir kırmızım var senin de olsun! son sürat sana doğru koşarken beni vurdular sen vurdun demiyorum ama beni vurdular benim de bu kadarcık kurşundan geçmeyen bir yaram olsun. kimsenin olamadım kimsem olmadı allah’tan ve anamdan başka şartsız şurtsuz kim affettiyse hepimiz onunuz esasında vurgunuz yarım kalana kendimizle dargınız ağlamak için insanın kendinden başka bir yari daha olmalı yarasında her türlü galeyana hazırım yeter ki düştüğüm zaman kalkmayayım trensizliğimi yutuyor her defasında bomboş kalan bir gar sabaha daha çok var ama biliyoruz ki bir sabah var ölüp gideceğiz işte yetmedi mi o güzelim şarkılar yetmedi mi bu kadar hayvanımıza bu kadar kafes radyoyu açıyorsun kuşlardan kalma bir şarkı başlıyor yine dönüyorsun onbinküsüruncukez."