o kadar güzel ve zor ki, herhangi bir güzel cümle sonrası yazılan kitaba yeni bir harf koymak ihanet gibi geliyor. yeri geliyor o cümleden sonra üç-beş gün tek bir harf koyamıyorum. sadece yürüyüp, izleyip, dinleyip düşünüyorum. ve sanırım; ömrümün sonuna kadar hep yazacağım artık. son nefesime kadar. açlıktan ölüp düşünmekten delirene kadar.