en çok yaptığım , muhtemelen küfürler yediğim fiil. hiç unutmam aklıma geldikçe gülsem mi sinirlensem mi diye düşünüp dururum. çapa tıp taraflarında bir gün simit alabileceğim bir yer arıyorum bir yandan da telefonla konuşuyorum. çocuğun biri işte broşür verecek hedef benim. farkettim, hızlı hızlı yanından geçmeye çalışıcam. yer mi yemez. ben yürüyorum o da benle yürüyor bir yandan da bir dakika dinler misin, bak sadece bir dakika , sonra istersen gidersin... zaten agresif bir anıma denk gelmiş bir de diyor ki istersen gidersin. umursamadan telefondakine laf yetiştiriyorum bir yandan. çocuğa da laf edip sinirli sinirli bakıyorum.çocuk inatla gitmiyor ama. neyse bu benle baya yürüdü en sonunda pes etti yerine döndü . ben de biraz yürüdüm baktım bulamıcam simit falan bastım geriye döndüm. tabi çocuk da orda kenarda, mecbur önünden geçicem. bir imalı bakışma. arkamdan bağırdı geçerken;
"çok inatçısın çokkk". yav bırak inadı simit bulamamışım zaten.