yorgunum, yalnızım, cesurum.
biraz da anason kokuyorum.
ama muhtacım lan sana !
yalvarırım ceplerini iyice yokla.
oksijen kesmiyor.
nefesini istiyor akciğerlerim.
yüzünü istiyor gözlerim.
bana senden başka manzara mı var ?
ah be kadın !
hiç mi kalmadım sende.
ben bittim mi şimdi ?
i̇ttin mi yani beni de unutulmuşlar denizine ?
hakkımdı ama. sevmeyi sende öğreniyordum.
kusuruma bakma.
"sen cümlenin ortasındaki
'ama' bağlacı gibiydin;
senden öncekilerin bir anlamı yoktu sevgilim.”
ardımda ‘keşke’ler bırakarak yürüyorum,
önümdeki ‘belki’lere tutuna tutuna.
düşler kuruyorum…
ama hayat işte. islatıyor insanı.
üşüyor, yine kuruyorum.
yarın muallak.
dün hiç oldu.
bugün desen,
yarım yamalak.
yönetmene isyan yok. aşa !
senaryo kötü.
n’aparsın…
biri çıkar da ‘kestik !’ der diye
bekliyorum.
sonrası kalbin üstüne bir sağ el
ve koca bir ‘eyvallah.’
eyvallah güzel kadin..
deniz arcak