az önce birkaç çocuğu birlikte oynarken görünce düşündüm de, insan her yaşta fevkalade hayal kurma yetisine sahip. küçük bir çocuk da kendi şartlarında müthiş detaylarla hayal kuruyor, büyük, yaşını başını almış insanlar da.
fakat aralarında ki bir fark da yadsınamaz. küçük çocuklar hayallerini oyunlarla süsleyip sergiliyor, kendisine gülümseyen bir oyun arkadaşına hayallerini söyleyip bir senaryoya, bir oyuna dönüştürüyor.
fakat yetişkin sıfatlı insanlar hayallerini , zihninin en derinliklerine gömüp kendi hayal dünyasını kuruyor orada. kimseye açamıyor kapılarını, küçükken cesurca anlattığı hayaller büyüyünce dikkat çekme ve dışlanma yarışına yenik düşüyor, insanlar hayatlarını içlerinde yaşamaya başlıyor.
keşke çocuklar kadar cesur olup, hayal dünyamızı gerçek hayatta bir 'oyun' adı altında olsa da, yansıtabilsek.