(#2025021)
devriksekiz'in şu entrysine dair bi şeyler demek isterim.
öncelikle iyiliği bu kadar abartmamak gerek. iyilik de bir harekettir sonuçta. tarihe dönüp baktığında iyilik de kötülük de birbirine karışır ayırt edemezsin. iyilik de kötülük de varolmuştur ama senin iyilik dediğin şey başkasına kötülüktür. burada önemli olan yapılmış olmasıdır. yani asıl bakılması gereken açı iyilik vs kötülük değil de yapmak vs konuşmaktır.
öte yandan iyilik asla kötülükten daha kolaydır diyemeyiz. kötülük de iyilikten. durumlara göre değişir. entryde örnekte geçen bi aça yemek ısmarlama eyleminden kolay olan onun önünden yemek yiyerek geçmektir mesela.
yapmış olmak önemlidir demiştim. insanların iyiliği de kötülüğü de açıkcası yapmış olma açısından değerlendirip haz duyduğunu düşünüyorum. eğer olaya manevi olarak bakarsak da kötülük daha zordur hatta. bu bağlamda kötülüğün güzelliğinin ''son derece anlamsız'' olarak tanımlanması saçmalık. çünkü herkes zoru başarmaktan daha fazla haz alır. farklı pencereden bakalım bu olaya.
dinlerde iyilikle kötülüğü nasıl simgeliyoruz? kötülüğü şeytanla, luciferla falan simgeliyoruz.
peki bu arkadaşın yaptığı şey ne? isyan etmek. neye? kendisinden farklı biçimde yaratılmış bir varlığın üstünlüğünü kabul etmeye.
peki şeytanı nasıl tanımlarım ben? ilk ırkçılık karşıtı, ilk irade sahibi, ilk isyan etme cesaretini gösteren, ilk boyun eğmeyen gibi... ve bunlarda ciddiyim. ırkçılık karşıtlığını ırkçılık yaparak yapmış olsa da hareketini böyle değerlendirebiliriz.
zamanın insan beynini kullanmaya başladığından beri saf kötü dediğimiz hatta kötülüğü simgelediğimiz şeytanın yaptığı bile aslında etkileyici, değerli ve şeytanın yaptığı da zor ve onurlu olan.
iyilik yapma isteksizliği de açıkcası maddiyatla alakalıdır. bunda manasız olan bir durum yok. ha, dersin ki birinin yüzüne gülümsemek dahi iyiliktir. bence değildir.
bu mevzunun açıkcası karşılaştırması olmaz. iyilik ve kötülük birbirini yaşatacaktır. şeytan adem'e elmayı yedirtmese bugün bu hayat olmayacaktı der dinler. diyalektik de her tezin bir antitezi olduğunu söyler. bize hayat verdi diyip tanrıya da tapabilir insan, bize özgür iradeyi öğreterek asıl hayat verendir diyip şeytana da. velhasıl zıtlıkların birbirini yaşattığına karşı olan varsa çıksın bi hava alsın.