dünyanın en hüzünlü olayı

dünyadaki savaştan dolayı küçücük çocukların ailelerin öldüğünü, ailelerin çocuklarını terk edip gittiğini, yetimlerin ve öksüzlerin aile ortamına hasret kaldıklarını bile bile ailemden nefret ediyorum ve keşke olmasalar diyorum. çünkü beni buna onlar mecbur ettiler. sırf onların istediği ' karakter ' de birisi olmadığım için dünyanın en kötü insanıymışım gibi davrandılar. sayelerinde hiç kimsenin benim sevmediğine ve sevemeyeceğine inanamış durumdayım. en yakın arkadaşımın ve sevgilimin bile. hatta bazen yeri geliyor bu düşünceler öyle büyüyor ki içimde ' sevgilimin sevgisini hak etmiyorum, beni sevmemesi gerekiyor ' diye düşünüp durduk yere ayrılma çabası oluşuyor.