az evvel bana düşündürdürttü bu. birçok mevzuyu aslında buna bırakarak o konunun ne kadar önemli olup olmadığını görebiliriz.
babanın ağlaması başlığında yazanları falan okudum. düşündüm babamı hiç ağlarken gördüm mü diye. görmedim. hatta bırak onu babamı duygularını yansıtırken bile görmedim neredeyse. iki olay örnek vereyim babamın üzülmesini beklediğim.
ilki amcamın intihar teşebbüsüydü. hapisten çıktıktan sonra alkol, uyuşturucu bağımlıkları için bizim yanımızda kalıp tedavi görürken intihara kalkmıştı kendini kesip. babamın mesela hiç can sıktığını görmedim. diğeri de dedemin ölümüydü. birden geldi yanıma kalk giyin köye gidiyoruz dedi. noldu dedim deden öldü dedi. kalktım gittik her an yanındaydım cenaze evi olsun, camii olsun, hatta tabutu bile beraber sırtladık beraber toprak attık. ağladığını görmedim. yanımda en küçük amcam hüngür hüngür ağlar, en büyük olup imam olan amcam kuran okuduğu sıra sesi titrerken babam öyle duruyordu.
bu olayların üzerinden zaman geçti. fındık bahçesindeydik babam ve o intihara kalkan amcamla. amcam içti rakısını buldu kafayı heyt hüyt derken kavga dövüş ettiler babam attı amcamı dereye. bayırda fındık topladınız mı bilmiyorum o bahçeden eve dönmek için bi dağ tırmanışı yaparsınız. az evvel adamı dereye atan babam kendi kendine konuşuyor amcamın hayatının nasıl kaydığını, onun da buna nasıl çanak tuttuğunu(kendine göre, ben katılmıyorum) anlatıyordu. ben arkasından zar zor çıkabildiğim için de bana sövüyordu aralarda hadi lan diye. orada gördüm ki canı sıkılmış bu konuda, üzülüyor.
aynı biçimde bu 7 temmuz dedemin ölümünün 3. yılıydı. bilgisayarda okey oynuyordu oturdum yanına işte nasılsın baba diye. ''babamı özledim'' dedi amk. babamdan geçti belki de bana bu üzülünce ağlayamama olayı bilmiyorum ama ağlasam o an ağlardım heralde. baya babamı özledim dedi. bir şey diyemedim ben de ne diyebilirim ki. oturdum biraz daha yanında kalktım sonra. 3 yılın ardından ilk kez göstermişti hislerini.
demek ki belli bir zaman geçtikten sonra hala hissettiklerini unutamadığın şeyler gerçek oluyor.
birçok olayda büyük tepkiler gösterip ertesi gün unuttuğumuz oldu. 11. sınıfa gittiğim sıra bi halt etmiştim. tokat atmıştı bana. o vurdu, ben bi şey demedim o da demedi. kalktım gittim okula. okuldayken beni aradı nasılsın diye. akşam geldik eve. hiçbir şey olmamış gibi yedik içtik, konuştuk sonra yattık uyuduk. baba oğul arasında olur öyle şeyler işte yarım gün bile yetiyor akıldan silinmesi için.
aklınızdan bir günde ya da bir haftada silinmeyecek, zamana meydan okuyan şeyler için yapın ne yapıyorsanız. geçmişe eğer ayrıştırmadan bakarsanız dipsiz bir kuyu gibidir ama olayları böyle değerlendirirseniz gerçekten sizin için önemli olan şeyleri bulursunuz.