aslında öylesine düşünüyordum bu sıralar bir sürü kelebek gördüm çeşit çeşit,düşünürken de kelebeklerin ne kadar narin ve güzel bir canlı olduğunu farkettim .en sevdiğim hayvan olabilir .ömürlerinin kısa olması,rengarenk oluşumları ve özgürce kanat çırpmaları ve bunlardan çıkarabileceğim sonsuz anlam nedeniyle seviyorum.mesela çok serüvenli bir oluşumları var tıpkı insanların olgunlaşma süreci gibi.
yumurtadan çıkan bir kurtçukla başlayan yaşam öyküleri binlerce renkli göz kamaştırıcı bir kelebek olarak son buluyor.
---
spoiler ---
kelebek yumurtasından çıkan tırtıl bahar aylarının tadını çıkarıp, bolca yaprak ile beslenir.
ancak tırtıl yaşamının sonuna gelmeden önce kendi etrafında bir koza örer ve bir pupaya dönüşür. kelebek yumurtasından dünyaya gelen bu tırtıl hayatına son vermiş ve kendini mumyalamıştır. gerçekte bu bir ölüm değil yeniden doğmak için yatılan bir uykudur.
günler sonra pupa içerisinde değişim yaşanır ve rengarenk tırtılı çevreleyen mat koza şeffaf bir hal almaya başlar. kozanın içindeki rengarenk kanatlar belirmesiyle kelebeğe dönüşüm başlamıştır.
ve sonunda dönüşüm gerçekleşir, tırtıl güzel bir yavru kelebek olarak yeniden doğar. dişi kelebeğin yumurtlamasıyla başlayan süreç yavru kelebeğin kozasından çıkışıyla son bulur.
i̇nsanın da kelebeğe dönüşmesi için önce bilgiden beslenmesi gerekmez mi?
yeniden doğmak için öldürmek zorunda kalırız içimizde. bazı parçaları,
kişileri,
alışkanlıkları,
hisleri .
yeniden doğmak için şarttır bunlar.
i̇nsan da tırtıl gibi başlar hayata ve kozasında bekler ,bekler ta ki büyülü an gelene kadar.
ben kelebeği insanın dönüşebileceği en üst seviye gibi görüyorum ,sonrasında tadını çıkarmak için kısa bir süresi var ama önemli olan o dönüşümü yaşamak bana göre.
bir gün kelebek olma umudum var ama ...