şu an çocukken çok yaptığım ama uzun süredir yapmadığım bir şeyi yapıyorum. terasa yer yatağını serdim. gökyüzünü, şehir ışıkları el verdiğince seyrediyorum. evet sabah güneşi beni saat 7-8'de ayağa dikecek. ama değer. bildiğim ama tanımadığım bu manzarayı özlemişim. birazdan çocukken yaptığım gibi yıldızları saymaya çalışacağım. gündüz hava bulutluydu. biraz korkmuştum yıldızları görememekten. şu an manzara epey iyi.
aslında bunu "yıldızlar" başlışına yazma sebebim yıldızların ne kadar çok oluşu. kafamı yastığa koydum ve ister istemez düşünmeye koyuldum. güneş de bir yıldız. şu an tek bir karede ~15 yıldız görebiliyorum. bu yıldızların çeyreğinde bile yaşam olsa keşfedilmeyi bekleyen milyonlarca canlı türü olduğu anlamına gelir. bizim daha dünya'da keşfedemediğimiz canlı türleri olduğu var sayılıyorken bu uzay ırklarını keşfetmek çok ilginç olurdu. şu an belki de gördüğüm yıldızların birinin sistemindeki gezegende benim gibi düşünen uzaylı biri var. "uzayda yaşam var mı?" sorusu aklını kurcalıyor. eğer böyle biri varsa muhtemelen ne o ne de ben uzayda yaşam olduğunun kanıtlandığını göremeyeceğiz.
uzay muhteşem bir şey. kocaman bir bilinmezlik. bu bilinmezliğe kendini kaptırmamak elde değil.
not: uzayda yaşam olduğuna inanmıyorum. ama yaşam olduğu varsayımını da düşünmeden edemiyorum.