maalesef bunu yaşamadım diyen kadın yoktur sanırım.
hele ki çocukluk dönemlerinde.
zaten çocuklukta yaşanan tacizlerin çoğu farkedilmiyor yada anlaması epey zaman alıyor. yetişkinlikte bile insan böylesi iğrenç bir şeyi kimseyi konduramadığı için emin olamıyor, direkt suçlayıp kimseyi zan altında bırakmak istemiyor.
bu sebeplerle bir çoğumuz farkında olmadan kimbilir kaç taciz olayı yaşadık.
çünkü allah kahretsin ki her yerdeler.
kendi çocuğum olduğunda, kimin ne diyeceği umrumda olmadan her gittiği yere, her ortamına, doktoruna/öğretmenine kadar dikkat edicem,
mümkün mertebe toplu taşıma kullanmasına fırsat vermeyip, büyük-küçük yabancılara ve özellikle erkeklere yaklaşmamasını öğreticem.
i̇ster dayısı olsun ister amcası.
bu konuda varsın ön yargılı yetişsin. kimseye saygısızlık etmediği sürece mesafeli olmasında hiçbir problem yok.
olan olduktan sonra utançtan kimseye anlatılmıyor, yapanın da yaptığı yanına kâr kalıyor. sende de bir ömür acısı.
belki şu tavrım yanlış ama bu yanlışa da korkularımız neden oluyor.
böylesi iğrenç bir tecrübe yaşamasına belki bu şekilde engel olurum.
zaten ben ne kadar cinsel tacizden korusam da 'muhakkak' sözlü tacize uğrayacak.
defalarca ve defalarca.
çünkü allah kahretsin ki her yerdeler.