küçücük bi çocuk yanınıza geliyor babam beni dövüyor deyip kolundaki bacağındaki morlukları gösteriyor. küçücük minicik, bacağı bacağımın yarısı kadar, düşünebildikleri de belki öyle. susuyorum devam ediyor "olsun ben babamı yine de seviyorum". i̇çim kan ağlıyor fakat gözlerindeki o parıltı hayatın kötü olduğu kadar bir çocuğun güzel olduğu kadar da güzel.
yazdığım şeyin bazı yerleri saçma gelebilir yorumlarınızı kendinize saklayın lütfen