ben son sene temel liseye geçtim ama 3 sene okuduğum lisedeki hocalarımız bizi evlat bellemişti ve dolayısıyla hürce biricik lisemize gidip mezuniyetimizi çatır çatır yapmıştık.
hava atmak gibi olmasın ama bizim mezuniyetimiz sarayda oldu. okulumuz köklü bir okul (100 yıllık) ve bizler 100. yıl mezunu idik. saray da bizim okula aitti birkaç sene önceye kadar ve her şey mükemmel olmuştu.
o günü en ufak ayrıntısına kadar defterime yazmıştım çünkü hiçbir şeyi unutmak istemiyordum. doyasıya eğlenmiştim ve mutluluk sarhoşuydum. tabi birkaç ufak rezilliğimi saymazsak. -amaaaan "hocaaam" diye cırlayarak öğretmenime sarılırken adamın ayağına basmıştım topuklu ayakkabı ile.-
diploma haricinde mezun olan öğrencilere tatlı belgeler vermişlerdi ve ben de nasiplenmiştim. şuan her şeyi ve o heyecanı en baştan yaşadım. sanki biricik hocamız kırmızı halıda adımı okuyor şuan. velhasıl aacaayyiiip güzeldi.
temel lisede de mezuniyet karneleri aldığımız gün yapıldı. dershanenin 5-6 metrekarelik balkonunda kep atmışlar. yapmacık gülüşlerle toplu fotoğraflar falan. kendi mezuniyetimden sonra da katılmaya tenezzül etmedim zaten. canım lisem, canım mezuniyetim, canım hocacıklarım.
evet bu entryde nisyan'ın temel liseye olan kinini ve kendi lisesine olan sevgisini okudunuz. saygılar ve sevgiler.