evimizde köydeyken bulduğumuz bir dağ tavşanı besliyordum, hayvan haliyle ille de vatanım diyip nasıl oluyorsa bir şekilde kafesinden kaçmayı başarıyordu. ben o her kaçtığında kahroluyordum ama neyse ki hep evin içinde bir yerde olurdu biricik rıfkımız. bir gün baktım annem çorba yapmış. anne bu ne çorbası çok garip dedim, tavşan çorbası dedi. " artık üzülmene gerek yok nerde olduğunu biliyoruz." gadin anam