i̇çimdekileri susturamadığım zamanlarda bolca yaptığım eylem. annem sürekli dinlediğim için " dünyayla bağlantını kesmek için çok dinliyorsun" demişti, çok da doğru demişti aslında. çok dinliyorum, kulaklarım ağrıyana kadar hem de. ve eğer memleketteysem odamın kapısı kilitli dinliyorum. zamanında gittiğim bir psikolog bu davranışın karşılığının "anne karnına kaçıp, huzur bulma" olduğunu söylemişti. cidden öyle. i̇stemediğim bir sürü ses ve kulaklığı taktıktan sonra istediğim sesler. ben sessiz sessiz duruyorken benim yerime bağırıyorlar sağ olsunlar. bazen düşünüyorum da dışarıya karşı sakin ve soğukkanlı görünmemi metal müzik sağlıyor sanırım.