baba kimimizin yarası kimimizin şükretme sebebi. benim ise yaşama sebebim. şimdi burda kimseye hatırlatmak istemezdim ama değerini bilmek lazım bazı şeylerin demek için yazıyorum. az önce bir kez daha anladım ki ne iyi yapmışım onun için savaşıp. yarım saat önce geldi şehir dışından. eve beş kuruş daha fazla yemek getirmek için günlerce dolaşıp durduğu şehirlerden . bilen bilir arı işi zor meslektir. dağlar, bayırlar, git git bitmeyen yollar. hele ki cehennem sıcağı varsa işin içinde. amcamla gitmişlerdi. amcam orda kalmış serinmiş en sonki durakları diye, babam dönmüş. neden çünkü bizi özlemiş. hatta atar yaptı biraz önce beni hiç aramadın diye. dedim anneme arattırdım, hayır sen arayacaktın dedi. üzüldüm. yaşama nedenime beni özlememişsin dedirttiğim için. amcam telefonda baban askerliği yeni bitmiş gibi bastı gitti diyor, gece bile çıkmadı yola sıcakla çıktı diyor, salak çocuk diyor. amca duy içimden ne diyorum sana ;
"babamın tırnağına kurban, kalbine köle ol sen. "