zülfü livaneli imzalı,
hasret gültekin yorumlu naif türkü.
bir insan ömrünü neye vermeli
harcanıp gidiyor ömür dediğin
yolda kalan da bir yürüyen de bir
harcanıp gidiyor ömür dediğin
yüreğim ürperir kapı çalınsa
esleyen yelimden hile sezerler
künyeler kazınır demir sandıkta
savrulup gidiyor ömür dediğin
dışı eli yakar içi de seni
sona eklenmeli sözün incesi
ayrılık gününü kör dereleri
bölünüp gidiyor nehir dediğin
bir insan ömrünü neye vermeli
para mı onur mu taş dikenli yol
ağacın köküne inmek mi yoksa
çırpınıp duruyor yaprak dediğin