allah günah yazmasın hyatımın hiçbir evresinde sevemedim bayramları.
bana her zaman eğreti bir kutlama olarak gelmiştir.
i̇yilik ve güzellikleri olmaz mı sürüyle var ama inançtan bağımsız olarak rahatsız olduğum bir dönem.
hep bir yapmacıklık, gereksiz bir ilişkiler zincirine şahit oluyorum.
kendimi bildim bileli bayram adına sevdiğim tek bir şey vardı. zaten yan yana evlerde yaşadığımız amcamlar ve dedemlerle sabah toplanıp topluca kahvaltı yapıyor oluşumuz.
o kahvaltılarımız gerçek birliktelikler oluyor işte gerisi hep bi anlamsızlık.
kuran kan bağı akrabalıklarının daha güçlü birliktelikler olduğunu söyler ama ben yine de bu akrabalık kurumuna hiçbir zaman ısınamayacağım.
ayrıca 3 gündür iflahım sikildi yeter amk bitsin artık şu bayram. :))
bu arada sizde nasıl bilmiyorum ama bizim evde en büyük bayram etkinliği; şehir dışında olan akrabaların gelmesiyle sabahlara kadar sülale dedikodularının zevkle yapıldığı, hasetlik, kıskançlık ve çekiştirmenin gırla gittiği dönemler oluyor.
bayram sonrası da gidenlerin arkasından konuşuyoruz bu arada. dedikodunun 2. evresi de beraber dedikodu yaptığımız insanların dedikodusunu yapmak.
çay var içer misiniz?