her nesil kendisini efsane/şanssız/son mohikan diye nitelendirerek sıradanlıklarına kendi kalemlerini de alet edip "bakın ben böyleyim ama bi dakka beni eleştirmeyin yaşıtlarım da böyle dimi yaşıtlarım? - eveeeeeet" diye yargılarını kanıtlama çabalarına giriyor.
ben de 97 doğumluyum. i̇lk liseye başladığım zamanki 94-95 neslini hatırlayınca hayran olmaktan kendimi alıkoyamıyorum. sosyal medyanın çok daha az revaçta olduğu bi dönemdi mesela. ergenliğin doruğunda da olsalar hiçbişey kanıtlama çabası olmayan, hayatlarını diğer insanların hayatlarının gözlerine sokmaya çalışmayan birbirlerinin maddi manevi hayatlarına saygılı ve birbirlerini o şekilde kabul etmiş abi/ablalar geliyo aklıma benim. eminim onlar da bir fazlasını kendinden 2-3 yaş büyük insanlar için düşünüyorlardır.
sen küçüklerinin hayatına güzel etki et ve de ki yeni nesil çakmak gibi 97'liler kadar!