gülmekten baya kırdı geçirdi.
namazı bahçede kılıyordum. önümde de baya bir saf var. hoca allahu ekber diyo ama kimse hareket etmiyo. bütün eylemler 5sn sonra gerçekleşiyodu. namazda gülmemek için zor tuttum kendimi (zaten gülmemeye çabalarken eli yanlış bağladım :d).
neyse kıldık namazı sıra tekbirde. amcanın biri arkadan başladı bağıra bağıra söylemeye. kimseyi beklemiyo cemaate uyum sıfır. önden önden tüm cemaati bastıracak şekilde bağırarak söyledi. gülmemek için zor tuttum kendimi derken yanımdaki kuzenimle birlikte başladık gülmeye. o gülme krizini bilirsiniz durmak bilmez. gözümden yaş geldi, adeta ağladım. unutamayacağım anılardan oldu.