bizim evin klasiği şu ve en sevdiğim klasik sanırım.
bayram namazından gelen babamı ve amcamı ilk öpen olmak için kırk takla atıyorum. kaç kere kavga ettik ablamla, bilmiyorum. bir kere iş iyice inada binmişti de sokağın başında beklemiştim babamları.
bir diğeri ise;
her bayramın ilk günü, içinde anneanne ve dede olmayan anneanne evine gideriz. dayımlar ve kuzenler orada olur. dayım bana nasihat verir ve hep aynı cümleler. "bak nisyan, biri bir şey verirse yeme. devir çok kötü. şimdi millet portakala şırınga ile ilaç sıkıyor. ben bunları olcay abine de (30 yaşındaki kuzenim) diyorum. aman kızım aman, kendin aldığın şeyi ye. arkadaş falan deme." gülüyorum ben her zaman. sonra dayım gidip ağaçtan erik toplar ve zorla yedirtir. güzel oluyor vesselam.