(bkz: yazarını yok eden kitaplar)
''insanlar sonradan ,onlara ettiğiniz iyiliğin intikamını alıyorlardı daima...''
''daha önce en çok meraklısı olduğumuz şeylerden, günün birinde artık gitgide daha az söz eder oluveririz, ille de konuşmak gerektiğinde zorlanırız. kısa keseriz... vazgeçeriz... otuz yıldır konuşup duruyoruzdur zaten... haklı çıkmayı bile umursamamaya başlarız. kendimizden iğreniriz...''
''insanlara güvenmek demek kendini azıcık öldürtmekle eşdeğerdir.''
''...insanların sizi tanımaları, havaya girip
size nasıl zarar verebileceklerini bulmaları ne de olsa biraz zaman ister. henüz size kötülük etmenin en kolay yolunu bulmaya çalıştıkları sürece, biraz nefes almak mümkündür, ama işte o bağlantı noktasını buldukları an, her gittiğiniz yerde
kör tuttuğunu beller. sonuçta en keyifli dönem,
gidilen her yeni yerde henüz bir yabancı olmaya devam ettiğiniz zaman dilimidir. sonrasında, o aynı hırtlık yeniden başlar. i̇nsan doğası budur. i̇şin püf noktası, o sevgili dostlarımızın sizin
zayıf noktanızı iyice bellemelerini gereğinden fazla beklememektir. tahtakurularını sığınacakları çatlaklarını bulmadan önce ezmek gerek. öyle değil mi?''