ne yeşil ne mavi ne kahverengi arkadaşlar. i̇lk okulda utancından sevdiğini söyleyemeyen çocuğun rengidir siyah. lise çağlarında içine kapanık olan insanın rengidir sevdiğinin siyah gözleri. dışardan mutlu gözüken lakin içinde kara deliklerin birbirini yuttuğu gencindir siyah. kömür gözlüm sende sevda ne arar diyen arzu ablamızın aşkıdır siyah. siyah gözlü sevdiğiniz olduysa o kadar şanslısınız ki. öyle depresif değil farklıdır siyah. zeytin gibidir barışçıldır aslında umut vardır. kaybolursun sevdiğinin gözlerine bakarken içinde süzülürsün dalıp gidersin uzaklara uzaklara. hani olmustur hepimize üniversitede tarlanınn ortasında yurtta, şehir köşesinde evde güneş sanki hiç doğmayacak gibi battıktan 5-6 saat sonra zifiri karanlık olur ya bi müslüm baba çalar arkadan veyahut musa eroğlu geçer mikrofona lambada titreyen ateş üşüyor der ya da neşet baba alır sazı göğğğnüm ağrıyorrr neredesin sen der. hayallere dalardık ya hani o zifiri karanlıkta o zifiri karanlığı hayallerimizi süsledik ya hani simsiyah yerleri hayallerimizle beyazlaştırdık umutlarımızla yeşerttik güneş açtırdık sararttık ya. i̇şte siyah gözü gece gözlü sevdiğiniz olursa gözlerine baktığınızda dünyanız böyle bembeyazlaşıyo umutlarınız yeşeriyo hayatınıza güneş doğuyor o boncuk gözlerden. sonra çekip gittiği zamanda böyle zifiri karanlığa kalıyorsunuz fakat hala hayal kurmaya devam ediyorsunuz lakin bu sefer kendi mutluluğunuz için değil çünkü seviyorsunuz çünkü kıyamıyosunuz çünkü mutlu olsun istiyosunuz sadece bir küçük dileğiniz var o mutlu olurken mutlu olduğu insan olmak belki de sadece hayal ama kurmaktan vazgeçmeyin.. çünkü hayallerimizi bizden kimse alamaz.