gündüz insan devamlı bir hareket içindedir, bir koşuşturmaca bir devinim. ve bu süreçte kendine yönelik seslere kapalıdır. gece odasında tavanıyla, dört duvariyla bas basa kalinca o sessizliğin yerini ya müslüm baba alır ya da sezen abla (kişiden kişiye değişir tabi). ve işin en ilginc tarafı, hüzün dedigimiz o his, elle tutulur derecede somutlasir ve göğüs kafesinin üzerine bir yük koyulmuş gibi içine doğru daraltır. bir yerde okumuştum gece olunca her şey iki katina çıkar, mesafeler acılar yalnızlık. o yüzden erken uyunmali ya da balkon demirlerinden uzak durulmalidir.