bir nevi benim yaşama kaynağım.
sürekli hayaller kurarım. ama kurarken gerçekleştirilebilir hayaller olmasına dikkat ederim. çok ütopik şeyler düşeniyorum. düşünürüm düşünmesine de olmayacak şeye amin demek pek tercih edeceğim durum değil. diyorum ya işte yaşama kaynağım, gece koyarım kafamı yastığa düşünürüm de düşünürüm. bu böyle olsa biz şöyle yapsak sonra şunu da halletsek diye diye ertesi gün o gazla nasıl gerçekleştiririm acaba diye oturur düşünürüm. insan bazen en çok hayallerine ortak olacak birilerine ihtiyaç duyuyor. bu noktada gerçekleştirmek değil, beraber aynı hayali kurmak bile mutlu olmaya yetiyor.