abimden yola çıkarak söylüyorum.
uyuduğu, sersem olduğu, ağladığı... gibi gibi pek çok anına şahit olmuş biri olaraktan, bebek severken ki halinin üstüne tanımam.
daha geçen dolmuşta bir bebek gördük. tabi bu alamadı gözlerini bebekten. abim bebeğe bakıyor ben abime :)
i̇ndik dolmuştan anlatıyor bana, "kızıl gördün mü nasıl güzeldi kara kara gözleri vardı yavrum benim nasıl masumdu ya :)"
baktım ağır abiliğinden taviz vermeyen benim abi bey, anlatırken küçüle küçüle o bebekten daha bebek daha masum oldu karşımda :)
hele de kucağına alıp sevsin, bir yerine bir şey olacak korkusuyla olabileceği en hassas en nazik şeklini alır.
hani kucağında bebek seven bir erkek gördüğüm de, bebek mi daha sevimli onu seven mi ayırt edemiyorum.
benim için, bir erkeğin tüm art niyetler, kötü düşüncelerden arınmış olduğundan şüphe etmediğim gözlerinin içi gülüp, kucağındaki kadar masum olduğu belki de tek an.
bilmiyorum, ben gördüm mü güzel bir tabloya bakar gibi hayran hayran bakıyorum.
bence sırf bu muazzam tablo için anne olmaya değer.
hele bu kişi sevdiğim adam, kucağındaki benim bebeğim olursa, daha güzel daha masum bir görüntü yoktur benim nazarımda.