birgün akşam yemeğinde tavuk yemeği vardı. sofrada abim bi anda:
-"lades oynamak isteyen var mi??" diye sordu.
bende tutamadım kendimi:
-"neyine" dedim.
-"sen kaybedersen bana bi gömlek ben kaybedersem sana istediğin bir kitabı alacam " dedi.
ben :
-"hayır eğer ben kaybedersem sana istediğin gömleği alacam ama sen kaybedersen benim sana alacağım bir kitabı bitireceksin" dedim.
-"tamam zaten kaybedeceksin" dedi.
-ladesim lades olsun mu?/ olsun vermeyen gavur olsun mu?/ olsun :-)
neyse aradan bir saat geçti arada "lades/aklımda" sözleri bir kaç kere tekrarlandı. ben yegenime babasının telefonunu getirmesini söyledim getirdi kendi numaramı "birgül abla" diye kaydettim. ve onun telefonunu aradım.
-"kim arıyor" dedi.
-"ablam arıyo dedim ve direk teli açtım efendim abla nasılsın, he abim mi oturuyoruz evde ışte neyse abla tamam veriyorum teli" dedim. teli verdim abime ve "ladesssss" diye bağırdım. abim şok geçirmiş gibi halen tele bakıyordu :-)
gittim o güne kadar hiç kitap okumamış abime 750 sayfalık oğuz atay/ tutunamayanlar adlı kitabı aldım.
aradan bir yıl geçti adam daha ilk 200 sayfasını okuyamadım :-)