tamamen hayatın gerçek yüzünün öğrenilmesiyle ilgilidir.hayatın gerçek yüzü denilen şey para ve rekabete bağlıdır.çocukluk ve lise dönemlerinde yavaş yavaş bunun temelleri atılır fakat hayat istisnalar dışında (o yaşlarda çalışmak zorunda kalanlar) zor değildir.çünkü baba parası yenir, evde yemeğin hazırdır, çamaşırın yıkanır düzenli olarak ütülenir.o yaşlardaki tek rekabet babanın ne kadar zengin olduğuna bağlı olarak hava atma olayıdır.
üniversiteye geçilince bu rekabet ortamı insana içten içe işlenmeye başlar.çünkü üniversiteler karmaşa toplumlardır ve gerek sınavlar için gerek yaşaman için bir mücadele vermen gerekir.kendi kendine yemek yapmaya başlarsın, çamaşırlarını ütülememeye başlarsın.yıllardır kurulan düzen bu şekilde bozulunca insan mutsuzluğa kapılır.
yaşlar büyüdükçe insanlar kişiselleşir, para kazanmaya başladıkça daha çok kazanmak istersin ve bunun içinde insanları kullanarak basamak çıkman gerekir.insanları sikmen gerekir.çünkü onlar sana öyle yapmıştır.bunu gördükçe insanlardan soğursun ve normal olarak güvendiğin dostların dışında kimseyle görüşmezsin.insanlar rol yapmaya başlar sana samimi gelmez insanlardan soğursun.
kısacası hayatın yaşandıkça zorlaşmasının sebebi bir süre sonra para kazanma zorunluluğunun olması ve gittikçe yalnızlaşma olayıdır.çünkü büyüdükçe içine çekilirsin.