sabah çıldırtan trafik gürültüsü ile uyanır insanlar.kuş seslerini duyamazsın.
orada binlerce kuş yaşar oysa.ama duyamazsın.yaşadığın yer doğanın tam ortasıdır aslında.ama sen adına şehir dediğin bok yığını arasında kendini evrenin merkezine koyarak "burası şehir" dersin.
doğa ana güler götüyle haberin olmaz.
akşam milyonlarca ampülün ışığıyla aydınlanır her yer.
yukarıda muhteşem ay ışığı vardır oysa.
farketmek güçtür.
imkansız değil ama
o kadar teknolojik zımbırtının arasında ve yerebatasıca "kendimizi özel hissetmek için kullandığımız zibilyon tane etken" yüzünden kararmıştır gökyüzü göremeyiz.
karanlıktan korkuturuz evlatlarımızı.
onu öcü gibi anlatırız.
karanlık güzeldir oysa.doğanın sana hediyesidir.
birgün tüm bu ego ürünü aletlerimizden mahrum kalmış olsak ne olurdu kimbilir.
milyarlarca insan yaşayamayacak derecede yalanlar ve suni bir çemberle çevrilmiş durumda.
sabahın köründe kölesi olduğun sistemin sana zincir takacağı yere kendi isteğinle kuzu kuzu gidersin haberin olmaz.
sistem sana ne derse yaparsın ama kendi isteğinle yaptığını sanarsın.
etrafında binlerce emek hırsızı kasıp kavurur zihnini.
boğulacağın kadar büyük, koskocaman bir gerçeklik denizinin içinde olursunda burnunun ucunu göremezsin.
fabrika bacaları, araba egzosları, televizyonun ışığı, telefonunun ekranı, hormonal olarak bağlı olduğun karşı cins, borçlu olduğun banka, seni sömüren patron, seni sağan dostların, sistemi kafana kafana sike sike sokan siyasiler el birliği ile kurduğunu sandığın hayallerini alırda götüne sokarlar.
tüm bunlara rağmen gerçeği, doğruyu bildiğini sanarsın.
olur ya birşeyler ters gider işinden atılırsın, borcunu ödeyemezsin.
olur ya koca götüyle ülke yönetenler biriyle düşman olur bedelini sana ödetir.
olur ya farklı bir dinden veya mezheptensindir bir anda dinsiz ilan edilirsin.
fabrikada işçisindir maaşını alamazsın ve itiraz edersin ama sırf itiraz ettiğin için terörist ilan edilirsin.
rengin başkadır sik kafalının birisi adını milliyetçilik koydukları aptal oyuncağı ile kafatasını yüzmeye çalışır.
dilin başkadır dışlanırsın, kışlanırsın, yetmedi joplanırsın.
üniversite bitirirsinde kpss'de atanamazsın gidip asker veya polis olursun.
iç hizmet kanunu bellidir yasa bellidir ama başındaki amir ne derse onu yaparsın.
yapmazsan teröristsin, yaparsan karşı taraf terörist.
üç kuruş ekmek parası için geceni gündüzüne katarsın bir şekilde hem kendine hem yaşadığın ülkenin insanlarına yararın olmasını istersin ama görev ya bu seni sikko nedenlerle (uzun hikaye) kurulmuş,devletin yeri geldiğinde bir ton işini yaptırdığı adınıda istediği zaman terör örgütü diye değiştirip kullanan, istediği zaman da aynı masada müttefik olarak oturttuğu bir başka güruhun üzerine gönderirler.
emirdir gidersin.
silahın bir tarafında sen varsındır sana o an herşey senin açından doğru gelir.
silahın diğer tarafında da onlar vardır, onlar da kendi açılarından herşeyin doğru olduğunu savunurlar.
birbirinizi vurursunuz.ölürsünüz.kimsenin haberi olmaz.
gökyüzündeki koca ayı göremeyenler aptal kutularına gömülüp,
sistem onlara neyi göstermek isterse onu izlerler.
siz can çekişirken, ekranda sığır gibi tepinenlere pişkin pişkin gülerler sizin yerinize.
ağıtınız bu olur.
sizi o silahların başlarına gönderen o oruspulaşmış sistemin dümbükleri (satıcı)
kulaklarına fısıldanan "kelle" sözcükleri ardından danışmanına dokunaklı bir konuşma metni hazırlamasını söyleyip sikinde ceviz kırmaya, götüne buzlu badem sokmaya devam eder.
sen can çekişirken ankarada pavyonda uğruna can verdiğini düşündüğün vatandaş karıyı kızı kucaklar, bismillah diyerek orucunu açıp ramazan bilmem neyi adlı eğlence programını izleyip aklından ne kadar hayırlı bir müslümanım, ne kadarda hayırlı bir vatandaşım çok şükür der.
kanın akar böğürürsün.
halin kalmaz milyon parçaya bölünürsün.
sen gözünün önüne film şeridi gibi gelip geçen hayatına baktıkça 1 saniyede kaç milyon tane doğru yaptığını sandığın yanlışlarının o derin hissini yaşarken,
hiçbir şeyden haberi olmayanlar ertesi gün bir gazete kenarında (belki yayın yasağı olur hiç göstermezler) küçük puntolarla şu kadar "şehit" olarak duyarlar adını.
sonra mı?
sonra yine hiçbir şey olmamış gibi yiyip, içip, sıçıp, üreyip sistemin onlara dayattığı o boktan rollerini oynamaya devam edip senin gibi daha bir sürü "kelle" yaratmaya, kelle olmaya devam edeceklerdir.
sense şehit.vatanını düşmandan savunamadan, ortada gerçek anlamda bir savaş yokken şehit derler adına.
oysa köşedeki bakkalda 15 temmuzdan sonra nöbet kutlaması yaparken balkondan düşüp ölmüştür, ona da şehit demişlerdir.
kazara doğduğun yer bu taraf değilde diğer tarafsa zaten o zaman da kesin terörist olur adın.
aslında iki çocuk babası bir işçisindir hakkını alamazsın isyan edersin biri çıkıp sana önce solcu der, sonra dinsiz, sonra vatan haini ve terörist mertebesine ulaştırılarak katlinin vacip olduğuna karar verilmek suretiyle manşete adını öyle yazarlar.
son nefesinde tüm o kutsal saydığın şeyler anlamını yitirir.
bir nefesin tadı, bir kadının sesi, güzel bir anın hissi koluna girip sakinleştirerek götürür seni.
geriye bıraktıkların asla bilmezler gerçeği.
her yanlışı doğru sananlarla dolu olan şehirlerde yaşayıp,
her iki tarafında kendi kaybına şehit dediği bir nemalanma kampanyasına girişirler.
ki daha fazla nemalanacak dava kellesine sahip olsunlar.
her dönem kızıl kanlara doyup akar nehirler.
damacanadan su içer oysa tüm büyükşehirliler.
küçük puntolarla 3 sayfada yer bulur bu ülkede teröristler ve şehitler...