5 yıl önce manisa'ya ilkokul arkadaşımın yanında kalmaya gittim. i̇lk otostop çektik izmire gidip geldik, 2. gün siper dağına çıktık mangal muhabbet falan. neyse mangaldan dönerken aklıma bir şey dank etti, bir şey eksikti. evet alkol, alkol eksikti ve konuşup akşam bir şeyler içmeye karar verdik.
evde 2 tane şirince şarabı vardı, bende 3 er tane bira aldım ev yoluna koyulduk. bir şeyler içeceğiz, muhabbet edeceğiz eğleneceğiz dertleşip günü kapatacağız öyle bir plan yapmıştık. i̇şte şarabı içtik, dertleştik bilmem ne, biralara geçtiğimizde vikings daha yeni çıkmış sürekli anlatıyordu daha 4. bölümümüymüş neymiş izleyelim diye tutturdu dedim tamam. hafif hafif izliyoruz falan arkadaşım kalktı uykuya geçti, ben 3. bölümü bitirdim yarın devam ederim gibisinden düşünüp, zaten mutfaktaydık (ve odaya gitmem için 5 metre düz, 1 metre sol ardından 1 metre sağ yaptığımda yatakta oluyorum, yakın yani oda.)
ayağa kalktım, dünya sallanmaya başladı, belki yorgunluk belki bünyesizlik bilmiyorum. mutfaktan dışarı adım attığım anda her yere kusmaya başladım taa ki yatağa yatana kadar.
utanç duymam gereken durum bu değil, daha değil.
sabah kafamı kaldırdım ertesi sabah ve arkadaşımın halıları banyoda fırça ile yıkadığını ve 1 lokma bile söylenmediğini gördüm. utançtan yerin dibine girdim inanır mısınız? ve arkadaşlığımız ilkokuldan beri hiçbir defa sekteye uğramadı bu durumda bile. hakkını nasıl öderim hiçbir fikrim yok o insanın. umarım bu durumda bile bana kızmayan söylenmeyen ve bana yüklenmeyen insan hayatımda olmaya devam eder.
bu alkol içerken neden sınır koyduğumun hikayesi. umarım hiçbir insan bu şekilde utanmaz.