bir adet vardı bundan tepemde. sadece arayıp, sessizliği dinleyip kapatıyordu. ki ben, yaptığım işten dolayı her telefonu açarım. hani bazıları vardır ya gizli numaradan gelen çağrıları kabul etmezler ya da ne bileyim kendilerinde kayıtlı olmayan numaraları açmazlar..
benim umrumda değil. ki başta da dediğim gibi hem yaptığım işten dolayı hem de bu tarz saçmalıkları sevmediğimden her zaman telefonumu açarım. allahtan benimkisi biraz bilinçli birisi çıkmıştı da sabahın köründe aramıyordu. en azından uyumadığım zamanlarda arıyordu da ben de bir saniyeliğine birisi beni arıyor diye seviniyordum o vakitler.
bildiğiniz gibi değil lan, yalnızlık zor zanaat. en azından birisi arıyor işte. keşke arada bir de mesaj çekse, "günaydın" diye. ya da "iyi uykular" diye. şerefsizim itiraz etmezdim o vakitler. dedim ya, zor zanaat yalnızlık. en azından hala birisi sizi arıyorsa, bu dünyadaki varlığınız daha tamamlanmamış demektir. fazla şikayetçi olmaya lüzum yok. yeter ki bir ses, bir soluk olsun. utanmasam telefon rehberimdeki yüzlerce insanı silip, boş bir numaranın karşısına, "bilinmiyor" yazacaktım o vakitler.