dun gece öldü dedem daha 1 gun olmadi. aklimda nice anilar var nice gunler var. uzgunum be sozluk kara gizanim dedigi gunleri kocum benim diyip bana haftalık calismadigi halde, anneannemden aldigi paralarla kendine zor yetindigi bi insanken her hafta bana 5 lira vermesini unutmam. bazen kizardim dedeme, cok surtusurduk gecen yil onlarda kaliyodum evlerimiz yan yanaydi bilgisayarla gece takilinca cok kiziyodu ben de caktirmadan kaciyodum yatiyodum. az once arka sokaklari gordum mesela duygulandim bikac damla yas suzuldu. her gun sabahin 6sinda evden cikar oglen gelip 4e kadar uyurdu, sonra da kalkip arka sokaklar izlerdi. en az son 5 yili boyle gecmistir benim dedemin. babam aldi bugun beni okuldan bilmiyodum sabah vefat ettigini sinavim vardi dikkatim dagilmasin diye beklemisler annecim ve babacim benim. sonra goturdu anneannemlere beni tabi sandalyeler dizilmis uzaktan akrabalar falan var anladim ben bi sey oldugunu sonra annem anneannem falan... cok kotuydu be sozluk allah yasatmasin. sonra gittim comdum tek basina mutfaga, gozlerim yasliydi ama aglamak istemiyodum. belki de guclu durmaya calisiyodum olume karsi ama ben de yikildim. kimligi vardi masanin ustunde baktim fotoğrafına ve aglamaya basladim. siz siz olun iyi anilar biriktirin ve cok sevin