baştan söyleyeyim onur ünlü'yü ben de çok severim. sen aydınlatırsın geceyi olsun, ayıla bayıla izlediğimiz leyla ile mecnun olsun hatta deli yürek olsun az buz izlemedik bunları. işte tam da bu geçmişinden dolayı bu dizinin çok fazla övüldüğünü düşünüyorum.
konu mükemmel. çok orjinal ve açık bir konu. ister felsefik açıdan değerlendir istersen bilim kurgu alıp geç. felsefi açıdan kendimce bir iki şey karalayacağım entrynin sonunda :p her neyse, konu iyi. ama işleniş, oyunculuklar en yumuşak söylemle vasat. erkan kolçak köstendil, osman sonant falan dışarıda tabii. ama diğer karakterler figurandan hallice. her sahnelerinde göze öyle bir batıyor ki oyunculukları.
çekim teknikleri ve sinematografi çok iyi. özellikle bir youtube dizisi için.
fakat dizideki hareketler yapmacık ve aşırı absürt. evet leyla ile mecnun seven biri olarak absürt hareketler olağan şeyler olması gerek fakat dizideki ortama uymayan bir tonda seyrediyor. komedi yönünden de çok eksik. 4 bölümde gülebildiğim sadece 1(bir) sahne vardı.
şüphesiz her ne kadar itin götüne de soksam çok hoş bir girişim. 3 saatlik töre dizilerinin hegemonyası altındaki dizi dünyasının böyle cesur hamlelere ihtiyacı var. umarım kalan 6 bölüm bu söylediklerimi bana yutturur ama şu an günahı sevabından daha çok olan bir dizi.
bende uyandırdığı hisse gelecek olursak; etrafımızda bizim gibi olmayanlar bize görünmez gibi hep. ötekileştirdiklerimizin sesleri hep kulağımızda ama onları maddi şekilde görecek kadar benimseyemiyoruz. bize göre onlar hep bir tabu. hep korkup kaçınılan şeyler. ama aslında "kurtuluş" hep yanımızda. ufacık bir sevgi kırıntısı bile bir bağlantı kurmamızı sağlıyor ama ondan bile aciziz.