yalnızım demek istemiyorum aslında, şükürsüzlük olur. ailem ve arkadaşlarım var ve benim için hep buradalar.
fakat ben öyle sevmek istiyorum ki birisini;
onu tanıdığım her saniye daha çok seveyim,
gözlerine her baktığımda yeni şeyler göreyim,
birlikte geçirdiğim her an "ben bu kızla ömrümü geçirmeliyim" diye düşüneyim,
her nefes aldığımda onunla bir nefes daha az yaşayacağım diye üzüleyim..
olmuyor ama. sanırım fazla ütopik ve her zaman bu düşünceler içinde yaşayacağım..