uzun bir aradan sonra yeni biriyle tanışmak

size başımdan geçen bir olayı anlatmak isterim: 6 yıllık ilişkim, 2 yıl önce aldatılma sonucu bitti. şu an farkettim de yazınca nasıl basit duruyor.. kötü bir tecrübeydi benim için. zor zamanlar geçirdim, kontrolümu kaybettiğim zamanlar da oldu üstelik. 2 yıl içinde bambaşka biri oldum. bu sure zarfında hickimse ile konuşmadım. hicbir sosyal hesabim yok zaten, su an da öyle. ta ki geçen haftalara kadar. beni liseden bu yana seven biri vardı ve liseden bu yana numaramı hicbir şekilde silmeyen biri. ansızın telefonuma mesaj geldi, ' milena, nasılsın diye ' çok şaşırdım, epey bi konuştuk, günlerce konuştuk, beni nasıl beklediğini anlattı ve ben hep dinledim onu. i̇lişkim olduğunu biliyordu üstelik. onunla konuşurken yaralarimin bir nebze olsun geçtiğini hissediyordum, saatler nasıl geçiyor anlamıyordum bile. bana, hayatımda daha önce hic duymadigim iltifatları söylerdi,şaşırdım. çünkü ben ben daha önce çok hoyratça sevildim, daha önce kimse beni bu kadar onemsememisti. gecmisimden sıyrılma vakti gelmişti, artik sirkelenme vakti dedim kendi kendime. yeni bir sayfa açma vakti milena. günlerce konuştuk, bana bir gün, su an seninle konuşuyorum ve ben nirvanaya hic bu kadar ulasamamistim dedi. çok şaşırmıştım. oysa hic de abarttığı gibi biri değilim. yoksa daha önce çok mu kötü sevilmisim ben, bilemedim açıkçası.hayatında hic sevgilisi olmamis biriydi. bana ben, hiçbir kızın elini dahi tutmadım derdi hep. ama sıra bana gelince hep susardım çünkü onun kadar temiz değildim, 6 yıl boyunca hayatımda koca bir kaos vardı, düşüncelerim kirlenmişti, saflığım gitmişti. oysa onun düşünceleri o kadar müthişti ki, heyecanı tıpkı küçücük bir çocuk gibiydi. hayretler içinde dinlerdim onu. farkettim ki heyecanım bitmiş benim, umudum kırılmış, çoğu şeyi içimde yitirmisim.. neyse biz buluşmaya karar verdik, o gün icimde farklı bir heyecan vardı. 2 yıl sonra ilk defa biriyle gorusecektim. tuaf hissediyordum. gittim yanina, heyecandan ne yapacağıni bilemiyordu, çok çocuksu halleri vardı. ulan diyordum icimden ben boyle önemli biri değilim, yerin dibine girmek istiyordum o an. onun yüzüne bakınca, eski sevdiğim kişinin mimiklerini bulmaya calistigimi farkettim. aman allahım! bu faciaydı benim için. 2 yildir hic mi unutamamisim diye dusundum. yazıklar olsun bana. o konuşurken, ellerini izliyordum, onun da elleri böyleydi derken buldum kendimi. ne kadar iğrenç bir insan olmuşum boyle! oradan kaçıp gitmek istiyordum, çünkü hazır değildim. ben, ben o masum insana bunu yapamazdım. hüngür hüngür ağlamak istedim. kacmak istedim oradan. sesini duymuyordum, sadece gitmek istedim o an. o gun hic konuşmadım,hep o konuştu, ben de dinledim. eve geldiğimde berbat haldeyim. o gün çok agladim. i̇grencligime ağladım, hicbir seyi unutamayisima ağladım. o masum,tertemiz adama o sekil baktigim için kendimden tiksindim. yazıklar olsun bana! o günden sonra onunla konuşmadım,kaçtım. çünkü ona bunu yapamazdım. çünkü o her şeyin en iyisini hakediyordu. benim gibi birini değil. aldatmayın ya, yalvarırim kimseyi aldatmayın. en basitinden kendinizi aldatmayin. meğer 2 yildir sadece kendimi bir kutuya hapsetmisim, her sey daha taptazeymis. ben ne ara boyle biri oldum, bilmiyorum. lütfen kimseye bunu yapmayın,lütfen benim gibi olmayın,lütfen..