basketbol, futbola nazaran seyir zevki daha yüksek, hele ki böyle organizasyonlarda ilk hava atışından son saniyesine kadar gerek ekran başındaki, gerek spor salonlarındaki kalabalığı hop oturtup hop kaldıran, bulaşıcı ve eğlenceli bir heyecanla takip edilesi, tribünleri mesafeden de kaynaklı olarak bütünüyle kendine hapsedecek direkt bir etkiye sahip, daha kaliteli bir spor. saha içerisindeki beşliden kimse kaytarma lüksüne sahip olmadığı için takım halinde mutlak bir mücadele, bitip tükenmek bilmeyen bir enerji söz konusu. oyuncuların en kısası bile yanımızda dalyan gibi bir delikanlıya dönüşeceğinden dolayı heriflerin birbirlerine efelenmeleri, faulleri, sataşmaları bile daha nedense kabul edilebilir, makul bir mevzu.
her salisesi dolu dolu bir kırk dakika boyunca nefes nefese kalan bu dev adamlar yere de hiç tükürmüyor ve sümkürmüyor. zemini kayganlaştıracak olması bir tarafa, taraftarla o denli iç içe iken böyle bir hareketin affı ve telafisi mümkün değil elbet.
son beş dakikaya girilirken yirmi sayılık bir fark hiç önemli değil. pes etmek, oyun mantalitesinden taviz vermek diye bir saçmalık yok. taktik ve disiplin, her şey.
basketbolda çirkef oyuncu sayısı az. dolayısıyla çirkeflik de az. herkes görev adamı. herkes sporcu. herkes işini yapıyor.
basketbol tepeden tırnağa değerli bir spor. ve giderek daha da değerleneceği aşikar. türkiye'yi hâlâ yedinci dünya ülkelerinden biri zanneden batı'nın suratına okkalı bir tokat indi dün gece. şamarların sayısı arttıkça, hakikatin aslında hiç de öyle olmadığı akıllarından hiç çıkmayacak.
fenerbahçe erkek basketbol takımının söz konusu başarısını küçümseyerek kimse küçük duruma düşmesin. bu muvaffakiyet, bu zafer hepimizin çünkü. tadını çıkarın.
not: galatasaraylıyım.