yetiştirmem gereken ödevler var o gün yazılacak stresliyim. son ses amon amarth - victorious march dinleyip kendi çapımda gaza geliyor, klasörleri düzenliyorum.
metroda(kızılay-dikimevi) kapının ağzındayım, saat 22.30 civarı. zaten küçük birşeyim varlığım yokluğum bir. çok saygılı bayanlarımızdan biri bir çarptı telefonuma..
o kapıdaki aradan raylara gitti telefon..
gözüm döndü tabii.. çıktım kapıdan, 'biraz daha dikkatli olamaz mısın?' dedim bayana, bağırdım da, ama şoktayım tabi gitmiş telefon..
'aa gerizekalı benim suçum mu?' yaptı. ve inanın 200 tl lik telefonu 1000000 dolarmışçasına sıkıca tutuyordum. aldım çantamı fırlattım suratına.(olur da okursan karşılaşalım) güvenlik gelmeden bu bayan kaçtı. bildiğiniz koşa koşa kaçtı. bağıra bağıra ağlıyorum yanıma tek bir insan gelmedi. metro gidince atladım raylara ağlaya ağlaya orada taktım bataryasını ekranını, kendim çıktım yukarı. güvenliğe olayı anlattımve ağlaya ağlaya o saatte telefoncu aradım. bulamadım.
yani yorum yapamıyorum üstünden 2 yıl geçmiş olmasına rağmen. nasıl işledi içime.
bozulan telefona mı, bayanın terbiyesizliğine mi, insanların umursamazlığına mı, kaldığım derse mi, otobüs bulamayıp o saatte kız başıma dikimevinden mamağa yürüdüğüme mi ağlayım? üzüleyim? sinirleneyim?
insanlara vereceğiniz tepkilere dikkat edin. hiç kimse hayatında tanımadığı insanların fiziksel veya duygusal izlerini taşımayı hak etmez.