bir arkadaşım vardı . babası tam bir zibidiydi. eve uğramaz adam gibi bir işte çalışmazdı. bu arkadaşım 10-12 yaşlarında falan annesiyle birlikte sabahın köründe elalemin tarlalarına gidip yazları güneşin alnında çalışırdı. bu zor zamanları kendine yediremezdi herhalde her zaman yalanlar uydururdu hayatının çok güzel olduğuna ya da çok güzel olacağına dair. o zamanlar ben de bozmazdım onu sanki hayatı güzelleşecek babası bir yerden çok iyi bir iş bulacak ya da zaten hayatı gayet güzel gibi davranırdım. bugün akşam da ablamla andık o çocuğu zor zamanlar geçirdi dedik. onun ardından burada başlığı görünce tekrar geldi aklıma. harbi zor zamanlar geçirdi. umarım geçmiştir.