ilk yakınımdan birini kaybettiğimden 17 yaşında bi liseliydim eve geldiğimde babam bana sana bişey söylicem ama üzülmek, ağlamak yok tamam mı demişti bende bu kadarını düşünmeyip baba kuş mu kaçtı ya bişey olmaz demiştim sanırım o an dünyanın en çekingen haliyle bana o ölüm haberini vermişti daha bir gün öncesinde beraber vakit geçirdiğim ne zaman onunla olsam her an mutlu olduğum annemden sonra belkide en sevdiğim kişi teyzem hayata gözlerini yummuştu donup kaldım o an bişey diyemedim gözlerim konuştu lütfen bu gerçek olmasın dedim inanmadım çok ağladım ama halen inanmıyorum ben teyzem ölmedi şaka yapıyo belkide şaka yapmayı çok severdi