annemle babam evlenmişler bir sene içinde hamile kalmış annem. doktor hep yatacaksın hiç iş yapmayacaksın düşük riski var demiş anneme. beş kuruşları yokmuş evlendiklerinde. babaannemler hiç bir şekilde yardım etmemiş bizimkilere. kolundan bileziklerini dahi almışlar annemin. bir demlik bir tane de bıçak almışlar sadece annem hala saklar zor günlerini hatırlamak için. neyse evleniyolar babam her şeyi çalışarak alıyor anneme.bana tam anlatmadıkları maddi bir sorun oluyor sonra. babaannemlerden yine yardım yok. ne maddi ne manevi annemin yanına bile gelmiyorlar. annem üzüntüden hastalanıyor. ölü doğum yapıyor. annem anlatırken gözleri doluyor her defasında. doğduktan sonra gördüm canlı gibiydi sanki ağladığında kucağıma alacak gibiydim diye anlatır. i̇lk bebeği ilk kaybedişi.. sonra bana hamile kalıyor. ben doğunca hiç bir şekilde bana kızmamış. çok nazlı huysuz bir çocukmuşum ama sesini dahi yukseltmemiş hiç sitem etmemiş. yemek yemezmişim çok zayıfmışım. çok kaprisliymişim. annem hiç bıkmadan hiç sinirlenmeden bakmış bana. gittiğimiz her yerde huysuzluk çıkarırmışım. arkadaşlarıyla ailesiyle konuşmasına dahi fırsat vermezmişim. ama annem hep ilk günki gibi sevmiş, vazgeçmemiş benden. i̇lk göz ağrım diye sever beni. bir insan kendinden çok ancak böyle sevebilir işte.